می رسد بــــوی گلاب و گل برایدوستــــــان
نـــوگلی از باغ زهــــرا بـــا وَلایدوستـــان
مـــــی دود ابر بــــــهاری بانســــیم صبحدم
بلـــــبل این نغمه سراید از بــــــرای دوستان
در مصائب صبـر او سـرمـــشقهــر بُرنـا و پیــر
صلـح او بـاشد امیـــد و رهگــــشـای دوستــان
زاده زهـــرا بود پـــــورامیرالمؤمنیــــــن
مظهـر اســـرار یـــزدان رهنـمــای دوســــتان
صبر بر او تصویر حــــــــــق در دفتر دین خدا
آنــکه شـد تسلـــیم، جان کرده فــدای دوستـان
ما کنیم جانرا فدای قبــــر بـیشمـع و چـــراغ
ایــن بُــوَد از حـرمـت بـــــــی انتـهای دوستـان
نامنیکویش حسن حُسنش حسن خُویش حسن
صبـر او تسکـــین درد است و دوای دوســتان
یا محمّد این حـــسن ریحانه و دُردانهاست
مخـزن جُـود و کَــــرَمشد در ســـــرای دوستان
پشــت دیوار بقیـــــع بر سرزند شیـــعه همی
شـد بلنـد عجّــل ظـــهـورک بـا نـوای دوسـتان
عارض سُرخش دهد سرخی به لاله درچـــــمن
باب رحمت مجتبی مشکـل گشــای دوستـان
گوشـــوارعـــرش اعلاء، هســت این دُرّ گران
می کند سرخَمز حــــکمت او بپـای دوستـــان
عاشقان روی او خـــــواهند فیضاز کــــوی او
از وجـودش دوسـت میگیرد صفـای دوسـتان
حـــــلم او، حــلم علی، ز امر خــــداوند جلّی
می کِشـد پور علی جــور و جفــایدوســتان
ای فلک آخر چرا کردی چنیــن غوغــا بپا
تیــــرباران جسم او شد از خـــطای دوستـــان
ای خــدا جان شبیر و شبر و دخت نبی
کـن شهــادت قسمــت مــا بــربقــای دوستـان
در بقیع صحــــن و ســرائی نیستیارب نصرتی
می رســـد بر نُه فـــلک، نالـه زِ نــــایدوسـتان
این بُوَد از فیض بــــی پایان تو فیّــاض بخـش
شـاد در شـادی و غـــمگیـن در عـزای دوســتان
دارد امّید این شَبَـــر توفیـــقیابد در بقـــــیع
با عـزیـزان ازخــدا خواهـد شـــفـای دوســـتان
درباره این سایت